RAT NA MORU

Na pocetku rata, Njemacko carstvo je imalo krstarice razasute sirom svijeta, od kojih su neke kasnije koriscene za napade na saveznicke trgovacke brodove. Britanska Kraljevska mornarica ih je sistematski lovila, ali je za nju predstavljala sramotu cinjenica da nije mogla da zastiti saveznicke brodove. Na primer, njemacka laka krstarica Emden, dio istocnoazijske eskadrile stacionirane u Cingdau je zarobila ili unistila 15 trgovackih brodova, i potopila rusku krstaricu i francuski razarac. Medjutim, najveci dio Njemacke istocnoazijske eskadrile koja se sastojala od oklopljenih krstarica Sarnhorst i Gnajzenau, lakih krstarica Nirnberg i Lajpcig i dva transportna broda nije imala naredjenja da napada saveznicke brodove, vec je bila na putu ka Njemackoj kada se susrela sa elementima britanske flote. Njemacka flota, zajedno sa Drezdenom, je potopila dve oklopljene krstarice u bici kod Koronela, ali je gotovo potpuno unistena u bici kod Foklandskih ostrva decembra 1914. Samo je Drezden pobijegao.
Ubrzo nakon pocetka neprijateljstava, Britanija je zapocela pomorsku blokadu Njemacke. Ova strategija se pokazala efikasnom, odsjekavsi vitalne linije vojnog i civilnog snadbijevanja, iako je blokada krsila opsteprihvaceni medjunarodni zakon kodifikovan u nekoliko medjunarodnih sporazume iz prethodna dva vijeka. Britanija je minirala medjunarodne vode da bi sprijecila bilo koji brod da udje u odredjene dijelove okeana, sto je uzrokovalo opasnost i za neutralne brodove. Usljed ogranicenih reakcija na ovakvo ponasanje, Njemacka je ocekivala slican odgovor i na svoju taktiku neogranicenog podmornickog ratovanja.